obsesja

70X50 cm olej na tekturze

Myślę o tej wystawie. Dziś ponownie seryjnie malowałem twarz która staje się dla mnie coraz bardziej potworna. Staje się obsesją. Karinka uznała, że to może być pomysł, żeby tylko jedna twarz. Obsesyjnie przedstawiana na wiele sposobów, mam już trzynaście wariacji w tym cztery zestawy na tekturze negatywo - pozytywy. Gdyby tak każdy zamordowany odbił się na niej trwale. Albo wyryć na niej modlitwę czy rozpaczliwą prośbę w stylu  „ Jezu wyratuj „ tak jak na cegle w piwnicy wyrył ktoś kto czuł że jego życie odchodzi w zapomnienie. Jakiś anonimowy patriota który przyłożył małą cegiełkę do budowy tego kraju który nie był jego… A my uczestniczymy w tym oszustwie bo to zastaliśmy. Nie uczymy się niczego gdyż to zmuszałoby to zajęcia jakiegoś stanowiska. Wszystko staje się miękkim gradientem, płynnie i elastycznie przechodzimy. Zadowoleni z wypłaty. To nic złego przecież. Ci ludzie mieli swojego tripa, my mamy swojego. Oni umierali za sprawę, albo niewinnie, a nam się też wydaje że umieramy. Tylko nie mamy już sprawy, bo świat stracił kształt i kontur. Chociaż nie znamy tortur ani przemocy.

Nasze życia stały się wypłowiałe przez brak Boga. Mrugamy oczami tak jak oni i wybieramy kolejne auta. Pozostał tłum w którym ciepło…

Ludzie którzy tworzyli ten terror są znani z imienia i nazwiska żyją do dziś, mają się dobrze. Nie trzeba daleko szukać. Nie będą nigdy rozliczeni, a miejsca takie jak to stają się niewygodne… Za dużo mówią.

A więc czy nie jest bardziej intrygująco gdyby tak, nie był to portret Iwana Serova wówczas szefa NKWD na Polskę, ale portret anonimowego oficera NKWD. Tak jak anonimowe są ofiary z tamtych lat. Taki jest świat który tworzymy my ludzie dla ludzi. Pokłosie